16 Ocak 2010 tarihi hayatımızın dönüm noktası.. İstanbul Cerrahi Hastansinde herkese en başta çok teşekkür ederek , yazıma başlıyayım...
doğum yapmadan bir gün önce hastanede yatarken sağ ğögsümden sütüm gelmeye bbaşladı. Hatta anlyamadım, neden bu kadar erken geldi diye,, herşey de bir hayır varmış sanırım.. çok fena bir doğumdan sonra bebeğimi ilk kez kucağıma aldığımda emzirerek kolostrum sütümü oğluşuma verdim. En çok korktuğum şeydi. Bu ilk sütü oğluşuma verememek.. Neyse ki oğluşum bu sütü içti. Doğum yaptığım gece bebeğim beni emerken siyonize ( morardığı) olduğu için oksijen alması ve o akşam parenteral besleneceğini ve yarına kadar yanıma veremeyecekelerini söylediklerinde benim;, dünyam yıkıldı. Sezeryan olduğum için de; yatakta yatmak zorundaydım.. Daha ayağa kalmam için 2-3 saat vardı. o 2-3 saat bir türlü geçmedi. Ama üzüntüden katılaşmıştım. sabahtan beri Allah beni sınıyordu. Oğluşum parmaklarımın arasından kayıp gidiyor diye hissediyodum.. Sürekli üzüntü, artık sevinmeliydim. Kafam bir türlü toparlamamadı. O gece ayağa kallkar kalmaz
oğluşum yanına gittim. Ama onu kucağıma alamamak beni çok ama çok üzdü.
Ertesi günü emzirmeye çalışırken sütümün tamamaen gittiğini farkettik. Tabii o gece gözümü kırpmadım. Ağlasam belki daha iyi olacaktı, ama olmadı işte.. Bebeğime anne sütünün yanısıra mama verilmek zorunda kalındı. zaten prematüre doğduğu çin düşük kiloluydu hem de anne sütüm olmadığından sarardı. Bu sefer de fotoya girdi. Bebek odasındaki hemşire arkadaşalarımın da desteğiyle bebeğimi ara ara sürekli emzirdim. Onlarda mama vererek desteklediler. Tarburcu olurken bana nesıl mama vereceğimi ve nasıl emzirmeliyimi anlattılar. Mamayı kadeh ile veya kaşıkla vermemi söylediler. Eve geldiğimizde dedikleri gibi yapmaya çaılştık. Fakat o kadar çok uyuyordu ki oğluşum, bir türlü ne emiyor, ne de mamayı alıyordu. Nitekim 2 gün sonra kontrole gittiğimizde 180 gr daha kaybettiğini öğrenince , ben ve eşim iyice bunalıma girdik.. çok ama çok fena bir duyguydu. Bebeğimi aç bırakmışım gibi hissettim. Fakat sarılığı arttığı için çocuk uyanamadığından yiyememiş.1 gece daha hastanede yatarak,fototerapi aldı. Eve çıkınca bu sefer evimize daha yakın ve çoğu arkadaşım çocuklarını getirdiği Dr. Zermine Hanıma muayene gittik.Gerçekten süper kadın. Benimm moralimi yerine getirdi.nasıl besleyeceğimizi anlattı. neden doğru düzgün ememediğini anlattı.Babasıyla rahatladık.Bu muayeneden sonra dr.umuzun dediklerini yaptık.oğluşum 225 gr aldı, boyu da 1cm uzadı..Artık sütüm daha fazla....Ben de oğluşum mutlu..
3 Şubat 2010 Çarşamba
5 yorum